Goto main content

Angola

Lopende acties

Handicap International was sinds 1994 tot eind 2013 actief in Angola. Dit land werd gedurende veertig jaar geteisterd door een burgeroorlog die heel wat sporen en vooral een enorme hoeveelheid antipersoonsmijnen naliet.

Handicap International heeft acties op poten gezet rond risicovoorlichting inzake mijnen en rond revalidatie, dit in samenwerking met meerdere prothesecentra, voornamelijk in Benguela, Lubango, Uíge en Negage, alsook met een centrum te Luanda dat voetprotheses vervaardigt. In 2005 werden deze centra overgedragen naar het Nationale Revalidatie- en Handicapprogramma, onder toezicht van het Angolese ministerie van Gezondheid. Vanaf deze datum was Handicap International met haar activiteiten actief op 3 belangrijke fronten: gemeenschapsgerichte revalidatie, integratie van mensen met een handicap in de arbeidsmarkt en versterking van de verenigingen van mensen met een handicap.

Gemeenschapsgerichte revalidatie bestaat erin de vrienden, familieleden en mensen in de omgeving van iemand met een handicap te betrekken bij en zelfs op te leiden in revalidatiehandelingen of -zorg, zodat ze de persoon in kwestie op permanente basis kunnen begeleiden.

In 2011 droeg Handicap International haar activiteiten inzake gemeenschapsgerichte revalidatie over aan haar lokale partners. Van 2011 tot eind 2013 bleef Handicap International steun verlenen aan het netwerk van lokale verenigingen van mensen met een handicap in de drie Angolese provincies (Huambo, Benguela en Huíla), zonder dat ze echter rechtstreeks aanwezig was in het land.

Sindsdien leidt Handicap International geen activiteiten meer in dit land.

SCHRIJF JE IN
voor onze nieuwsbrief
en volg onze activiteiten op de voet!

Situatie in het land

Context

Angola telt ongeveer 500 000 mensen met een handicap op een totaal van ongeveer 20 miljoen inwoners. Dit cijfer wordt hoogstwaarschijnlijk te laag geschat. Men dient immers rekening te houden met de duur en de intensiteit van de burgeroorlog die dit land gedurende 40 jaar teisterde, met de aanwezigheid van antipersoonsmijnen in de regio en met de beperkte toegang tot gezondheidsdiensten.