Covid-19 is vandaag een realiteit wereldwijd. Daarom passen de team van Handicap International (HI) hun activiteiten aan en schieten ze kwetsbare bevolkingsgroepen te hulp. Onze kiné's zetten in het bijzonder in op sensibilisering bij de bevolking over de hygiënische maatregelen. Pauline Falipou, experte noodrevalidatie, deelt met ons haar blik op het terrein.

Op het terrein passen de teams van Handicap International hun activiteiten aan om de uitbreiding van Covid-19 te beperken. De interventiemethoden worden aangepast. Nieuwe projecten worden opgezet om de meest kwetsbare mensen te beschermen tegen het virus - mensen met een beperking, kinderen, vrouwen en geïsoleerde of oudere mensen - en om in te spelen op de gevolgen van deze crisis.

De linkerhand van Freddy, een Colombiaanse landbouwer uit het Cauca-district, is verminkt. Toen Freddy 24 was, kwam hij onzacht in aanraking met een landmijn. Hij moest stoppen met werken en stond er alleen voor. Na een donkere periode raakte Freddy er weer bovenop.

Het dorp Houaxieng, niet ver van de Vietnamese grens: In een rijstveld, omgeven door bergen, zetten ongeveer twintig ontmijnexperts minuscule stapjes vooruit, hun blik gefixeerd op hun metaaldetectoren. Ze luisteren naar het geringste signaal, want ze zijn op zoek naar submunitie – of “bombies” zoals ze dat in Laos noemen. De twintigjarige Oncha Phonethavon is één van de ontmijners.

Libanon ligt nog steeds bezaaid met landmijnen, een gevolg van de burgeroorlog die woedde tussen 1975 en 1990 en een tweede opflakkering van het geweld in 2006. Rabih maakt er sinds 2013 deel uit van het gespecialiseerde ontmijningsteam van Handicap International (HI). 

Sinds het begin van het conflict in Jemen heeft Handicap International meer dan 3.000 slachtoffers van explosieve wapens behandeld, waaronder 850 slachtoffers van mijnen en explosieve oorlogsresten. Bijna allemaal hebben ze een blijvende handicap overgehouden als gevolg van hun verwondingen en zullen ze specifieke nazorg voor de rest van hun leven nodig hebben. De organisatie maakt zich zorgen over de vele belemmeringen voor humanitaire interventies en de toegang tot de bevolking. Thomas Hugonnier, projectverantwoordelijke voor de organisatie in het Midden-Oosten, getuigt over de situatie in het land.

Hoewel het epicentrum van de Coronaviruspandemie zich nu in Europa bevindt, blijft het virus zich verspreiden over alle landen en continenten. Het aantal getroffen mensen neemt elke dag toe. Gezien deze ongekende en dramatische situatie neemt Handicap International speciale maatregelen om alle teams te beschermen, de operationele slagkracht te behouden en de meest kwetsbare bevolkingsgroepen te blijven helpen.

Eind februari verhuisde onze collega Griet Van de Voorde naar Addis Abeba, Ethiopië, waar ze een nieuw hoofdstuk breit aan haar loopbaan bij Handicap International. We konden haar nog strikken voor enkele vragen over haar ervaringen in Azië en wat haar te wachten staat met HELASIA.

Héritier (23) was kapitein op een vissersboot in Zuid-Kivu, Congo. Op een nacht viel een gewapende groep zijn woning binnen. Héritiers ouders werden in koelen bloede vermoord. Zelf hield hij een armletsel over aan de aanval. Noela, een kinesiste van HI, komt geregeld op bezoek. Samen werken ze aan zijn revalidatie opdat hij zijn arm en hand opnieuw kan gebruiken. Héritier wordt ook begeleid door Olivier, een psycholoog bij wie hij zich op zijn gemak voelt.

Explosieve oorlogsresten blijven een dreiging vormen voor de bevolking in Laos. Handicap International zet zich in om die dreiging weg te nemen en om de humanitaire en socio-economische risico’s te verminderen.

Ze wonen in hetzelfde dorp. Ze werden ook allebei het slachtoffer van clustermunitie. Eerst Kua Tcho Tor … dertig jaar later ook Chue Por Vang.

Handicap International veroordeelt de beslissing van de regering Trump om de opslag en het gebruik van antipersoonsmijnen door de VS voortaan weer toe te laten.

In december lanceerde Handicap International de campagne #ItTakesTwo, om het belang van revalidatiezorg onder de aandacht te brengen. Jij kunt ons helpen om die boodschap extra in de verf te zetten!

De broers Damien en Bernard Van Durme hebben het gehaald! Na 39 dagen, 21 uur en 2 minuten roeien, kwamen ze op 21 januari – nog voor zonsopgang – aan in Antigua. 

Kisubizo is een meisje van 10 jaar uit Oost-Congo. Het relaas van haar familie klinkt als een echte tragedie.