Op elfjarige leeftijd weegt Hannah Mae slechts 9 kg. Ze heeft een hersenverlamming en overleeft in hachelijke omstandigheden sinds haar huis verwoest werd door tyfoon Haiyan. Vandaag vecht ze tegen een acute longontsteking en is ze een van de kwetsbare mensen die Handicap International steunt in de Filipijnen.

Mohelah’s been werd geamputeerd in Syrië. De prothese die ze van de teams van Handicap International kreeg, betekent voor haar het begin van een nieuw leven. Ze kan zich voortaan zelf voortbewegen, zonder afhankelijk te zijn van haar omgeving.

Als onderdeel van het International Disability and Development Consortium (IDDC) nodigde Handicap International op 23 januari 2014 vertegenwoordigers van vier politieke fracties uit in het Europese Parlement om het charter met de naam 'Putting People First, the European Union acting to strengthen the voice of Persons with Disabilities globally' te ondertekenen. Vier leden van het Europese Parlement – Bart Staes (Groenen), Michael Cashman (Socialisten en Democraten), Marian Harkin (Liberalen en Democraten) en Filip Kaczmarek (Europese Volkspartij) – legden uit waarom ze willen dat mensen met een handicap meer betrokken worden bij het Ontwikkelingsbeleid van de Europese Unie.

Terwijl de vredesconferentie Genève II morgen van start gaat, publiceert Handicap International een studie over de oorzaken van en de soorten verwondingen die de teams van de organisatie constateerden bij mensen op de vlucht in Syrië. 60 % van de ondervraagde gewonden waren slachtoffer van explosieven en liepen ernstige lichamelijke letsels op. De organisatie beklemtoont de zware erfenis van het Syrische conflict: mensen met een handicap hebben levenslang verzorging en opvolging nodig.

Céline Lefebvre, verantwoordelijke van Handicap International in Zuid-Soedan, stelt vast dat de gevechten nieuwe vluchtelingenstromen veroorzaken. De organisatie stuurde een team naar een van de kampen in de hoofdstad om de meest kwetsbare mensen te beschermen.

De deeltaxi, of de taptap, is het meest gebruikte vervoersmiddel in Haïti. Ze zijn zeer vaak moeilijk toegankelijk voor mensen met een handicap en vormen een rem op hun mobiliteit en dus op hun sociale en economische integratie. Handicap International zal samen met ingenieursuniversiteiten een pilootproject uitvoeren om openbaar vervoer toegankelijk te maken en zal een gemeente van Port-au-Prince begeleiden bij het toegankelijk maken van een taptapstation.

Céline Lefebvre is verantwoordelijke voor de noodhulpactie van Handicap International in Zuid-Soedan en heeft deze week een kamp bezocht aan de rand van de hoofdstad Djoeba. Duizenden families verdringen er elkaar en hebben er amper toegang tot basisvoorzieningen.

De familie Charles verblijft nog steeds in een tent in een klein kamp dat werd opgericht na de aardbeving in januari 2010. Deze tent is de enige verblijfplaats van deze familie, aangezien ze niet over de middelen beschikt om een degelijke woning te huren. Het leven speelt zich dus af in dit kamp, samen met een twintigtal andere families.

Na de aardbeving heeft de organisatie een revalidatiecentrum opgericht, waar noodprotheses en vervolgens definitieve protheses aangebracht konden worden. Dit project werd geleid in samenwerking met de organisatie Healing Hands for Haïti (HHH), een lokale partner die reeds actief was in Haïti voor de aardbeving, maar die alles heeft verloren tijdens de aardschok.

De aardbeving van 2010 heeft het leven van Dieula volledig verwoest. Vandaag maakt ze als vrijwilliger deel uit van het pediatrische team van Handicap International. Ze wil de steun teruggeven die ze zelf heeft gekregen na de aardbeving. En ze droomt er vooral van om haar mama te kunnen opvangen.

De mama van Rose Marie is naar het gemeenschapscentrum gekomen om te zien hoe haar dochter erin geslaagd is om te leren koken. Rose-Marie heeft namelijk een beroerte gehad en kan met moeite bewegen. In het centrum ziet ze dat het geen wonder is, maar dat de praktische workshops van Handicap International dit mogelijk gemaakt hebben. "Het revalidatieproces is hard en kan deprimerend zijn", zegt Marjorie, ergotherapeut." Als het een dagelijks groepsgebeuren is, zijn de mensen meer gemotiveerd en worden er soms buitengewone resultaten geboekt."

Een aangepaste rolstoel kan het leven van een Haïtiaans kind met een ernstige handicap ingrijpend veranderen. Een kind dat steeds in bed vertoefde bijvoorbeeld, kan voortaan rechtop zitten en zijn omgeving observeren. Het team van Handicap International, dat de wijken van Port-au-Prince doorkruist, is zich bewust van het belang van dit type hulpmiddelen voor kinderen. Het is zeer enthousiast over dit project.

Françoise Sincère (42 jaar) geeft 3 keer per week naailes in het centrum Sant Kore Lavi in Carrefour (Port-au-Prince). Het is moeilijk te zeggen wie het meest gemotiveerd is, de opleider of de studenten. Maar hun handicap heeft hen zonder twijfel gesterkt in hun motivatie.

Interview met Claire Perrin Houdon, coördinator integratie