Toen Handicap International 30 jaar geleden werd opgericht, was daar een concrete aanleiding voor: onze vastberadenheid om de zowat 6.000 mensen in Cambodja die een arm of been hadden verloren, te helpen. Voor die groep was de bestaande humanitaire hulp immers veruit ontoereikend. De bijzonder kwetsbare bevolking werd gedwongen tot een nooit eerder geziene massale vlucht en kon op geen enkele specifieke bijstand rekenen. Maar liefst drie miljoen mensen zaten opeengepakt in vluchtelingenkampen bij de Thaise grens.

Dit jaar viert Handicap International haar 30ste verjaardag. Al drie decennia zet de organisatie zich in om mensen met een handicap en de meest kwetsbare mensen in ontwikkelingslanden te helpen.

Boniface Kapindo, 60 jaar, woont in een dorpje aan de grens met Congo. Deze vader van veertien kinderen teelde vroeger fruit en groenten in de bergen, maar sinds hij zijn beide benen en linkeroog verloor bij de ontploffing van een antipersoonsmijn, is hij nooit meer naar de bergen teruggekeerd. In het revalidatiecentrum van Fort Portal, gesteund door Handicap International, kreeg hij twee prothesen. Daarnaast verleende de organisatie hem ook psychologische bijstand.

Op 24 oktober maakt orkaan Sandy een verwoestende passage in Haïti en Cuba alvorens in New York neer te strijken. De Haïtiaanse bevolking is zwaar getroffen. Men vreest voor epidemieën en te weinig voedsel. Handicap International snelt de slachtoffers te hulp. 

'Onze teams in Haïti waren al voor de oversteek van de orkaan alert’, zegt Laurent Davy, verantwoordelijke voor de noodhulpacties van Handicap International. ‘Vorige vrijdag gingen we na welke schade de orkaan heeft berokkend en wat de noden van de bevolking zijn. Het is de bedoeling om daarna snel aangepaste zorg te bieden aan de meest kwetsbaren.’

Volgens Human Rights Watch (HRW) zette het Syrische leger onlangs clustermunitie in. Handicap International is erg bezorgd over de gevolgen voor de bevolking. De gewone mens in de straat is immers altijd het grootste slachtoffer van die wapens. De organisatie veroordeelt elk gebruik van clustermunitie en rekent op alle conflictpartijen om het gebruik van die wapens te stoppen.

Sipora heeft van Handicap International enkele zakken houtskool gekregen om haar handeltje een boost te geven. Andere hulp heeft ze niet nodig, want Sipora doet alles zelf, ook al verloor ze bijna al haar ledematen toen haar zoontje zo’n twintig jaar geleden een granaat deed ontploffen.

Muhindo noemt zichzelf de gelukkigste man op aarde. Dankzij zijn prothese en de geitenkwekerij die hij zal starten, hoopt hij eindelijk weer een vrouw te vinden en te hertrouwen.

Hélène is opgelucht. Ook al is haar onderbeen net geamputeerd. ‘Drie jaar lang heb ik ondraaglijke pijn geleden.’ Nu kan ze eindelijk haar leven een nieuwe wending geven dat sinds het vuurgevecht in 2009 drastisch was veranderd.

‘Voor het eerst in twintig jaar ben ik weer zelfstandig. En ik ben een trotsere man.’ Kamulaji was tot voor kort de ‘geamputeerde’ van het dorp, nu is hij de beste kleermaker van de streek.

‘Als ik met mijn driewieler door het dorp rijd, roepen de kinderen: laat notre handicapée passeren.’ Tot voor kort moest Geneviève, die dertien jaar geleden een landmijnongeval had, zich op haar knieën verplaatsen. Nu is ze ‘la grandmère’ van het dorp.

De snelheid waarmee Xavier op zijn nieuwe prothese de heuvel waarop het vluchtelingenkamp is gebouwd afdaalt, is indrukwekkend. Hij is dan ook erg gemotiveerd om zijn nieuwe zaak te gaan openhouden.